Žena koja se liječi od karcinoma dojke nema unutrašnju dozvolu da živi svoj život
Izvor: PromenaDA – Facebook, Liljana Milić.
Prenosimo autorski tekst Liljane Milić, koja je praktičar primjenjene psihologije i trener u oblasti ličnog razvoja.
Moja praksa pokazuje da žene koje se leče ili su se lečile od karcinoma dojke vrlo brzo prepoznaju ovu relacionu traumu, kada im se objasni. Autonomija i slobodna inicijativa su razvojne potrebe i važne teme razvojnih faza u periodu od druge do pete godine života (Erik Erikson).
Njihovim narušavanjem se dete lišava kapaciteta za separaciju, a time i samostalnost, individualnost i kritičko mišljenje. Narušava se u detetu resurs za postavljanje granica i dete se uvodi u ZBRKU ULOGA. A dete se na sve navikne i svemu prilagodi, sa više ili manje narušavanja unutrašnje homeostaze.
Dete postaje roditelj
Dete postaje roditelj svojim roditeljima, braći, sestrama. Razvija obrasce PODREĐIVANJE tuđim potrebama, PREVISOKE STANDARDE, KATASTROFIZIRANJE i bori se sa klackalicom na kojoj se klacka između BESA i KRIVICE. Dete ostaje tako i bez SIGURNOSTI i bez SLOBODE. Ostaje bez unutrašnjeg oslonca ( roditeljske zaštite), bez sigurnog mesta u sebi. Ali i bez slobode da ode u svoj život i istražuje ga.
I ulazi u paradoksalnu situaciju: postaje “sigurno mesto” drugima, a samo sebi nije “sigurno mesto”.
Mogu sama
Ovaj kontrast u sebi rešava kompenzacijom onim “sve umem”, “sve mogu sama”, “ja sam jedina kompetentna”… Iako zvuči kao sigurnost u sebe, u osnovi je nepoverenje i u sebe i u druge.
Što za posledicu ima ogroman stres, zaglavljenost u “bori se ili beži” modu i posledično narušavanje imunološkog odgovora, pa karcinom može da raste jer imunitet ne radi svoj posao, ometen ogromnim stresom.
Eto koliko su važne razvojne potrebe i koliko je važno da se upoznamo sa tim gde smo uskraćeni u detinjstvu, kako bismo sada, kao odrasle žene, umele o sebi da se pobrinemo bolje. (mojinfo.ba)
Žena koja se liječi od karcinoma dojke nema unutrašnju dozvolu da živi svoj život
